کد مطلب:36615 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:195

این یكی از مواریث نیكوی اخلاق یونانی است كه نه فقط موجودات عالم را زشت یا زیبا می داند بلكه همچنین رفتارهای آدمیان و خلق و خوی نفسانی ایشان را هم به وصف زشتی یا زیبایی موصوف می كند.

آدمیان به علت ساختمان حسی و روانی خاصی كه دارند- مقدم بر هرگونه فلسفه پردازی- موجودات را بر دو نوع زیبا و زشت تقسیم می كنند. انسان در برابر موجودات زیبا بی اختیار مفتون و دلبرده می شود و در برابر موجودات زشت، بی اختیار احساس رمیدگی می كند. البته فقط زیبایی و زشتی مادی روزی چشم آدمیان نمی شوند. كسانی كه حواس باطنی شان توان درك عمیقتری دارد، زیبایی را در امور غیر مادی هم می یابند.